Een dikke triatleet met te veel cholesterol

Ik voer momenteel een 30-tal gesprekken per week met ondernemers die willen deelnemen aan één van de Warrior Weken in 2019.

Maar hetgeen die ondernemer me gisteren in alle ernst vertelt doet me luidop lachen van pure verbazing.

Minimum aan fysieke paraatheid

We vragen van de mannen die meegaan naar Spanje een minimum aan fysieke paraatheid zodat ze blessurevrij kunnen genieten van die intense week. Daarom pols ik tijdens de intakegesprekken naar hun sportieve activiteiten.

De 36-jarige ondernemer die ik gisteren aan de lijn heb verzekert me dat dat voor hem geen enkel probleem vormt.
Hij is immers atleet in hart en nieren: voetbal op hoog niveau, toestelturnen, zwemwedstrijden in open water, een kwart-triathlon, trektochten in de Zwitserse Alpen… ik denk heel even dat ik met een Iron Man spreek.

Lichtjes onder de indruk vraag ik hem wat meer te vertellen over zijn bedrijf en privéleven.

Hij heeft het heel druk, voelt zich wat schuldig over het gebrek aan tijd voor vrouw en dochter en hij merkt de laatste jaren toch wel dat hij uit balans aan het gaan is.

Eén van de kandidaat deelnemers heeft een cholesterolwaarde van maar liefst 300!

En zijn energieniveau, daadkracht en motivatie lijden daaronder. Net als zijn cholesterol en andere bloedwaarden trouwens.

Een dikke triatleet

Dat lage energieniveau en hoge cholesterolniveau vind ik een beetje vreemd voor een zo’n sportman.
Maar wanneer hij vertelt dat hij momenteel 10 kg te veel weegt gaan mijn wenkbrauwen pas echt aan het fronsen.
Dus ik vraag wat door:

“Hoe komt het dat je 10kg te veel weegt als je zoveel aan sport doet?”

“Goh, ja, van sporten komt het de laatste tijd eigenlijk niet.”

“Hoe lang lig je al stil?”

“Hmm, toch al een hele tijd.”

“Je zegt dat je voetbalt op provinciaal niveau?”

“Ja, toen ik wat jonger was, maar sinds ik ondernemer ben heb ik daar geen tijd meer voor”.

“En hoelang ben je al ondernemer?”

“Dit is mijn 15de jaar. Ik ben begonnen met mijn eenmanszaak en heb nu 8 jaar een bvba.”

“Dus je bent gestopt op je 22 met voetballen?”

“Eigenlijk al op mijn 21, want toen ben ik gekwetst geraakt en na mijn revalidatie heb ik eigenlijk geen wedstrijden meer gespeeld, maar nog wel mee getraind met de reserven.”

Ik durf het bijna niet te vragen, maar doe het toch:

“en die andere sportieve activiteiten, hoe lang is dat geleden?”

“Dat is ook allemaal geleden van voor die kwetsuur”.

“Dus van je 21? “

“ja”

(spontane schaterlach van ondergetekende)

Betrapt op leugens

Liegt deze ondernemer dan tegen mij als hij beweert dat de sportieve uitdagingen geen enkel probleem voor hem zullen vormen omdat hij atleet in hart en nieren is?

Objectief gezien: ja.
Maar voor hem: nee.

Want ik geloof dat deze jonge ondernemer zichzelf in het diepst van zijn gedachten nog altijd als heel sportief ziet. Ook al is het 15 jaar geleden dat hij nog iets van betekenis deed.

Ik krijg dit soort verhalen wel vaker te horen. Weliswaar niet zo extreem als dit voorbeeld, maar ik krijg regelmatig mannen aan de lijn die vol enthousiasme over hun mountainbike-tochten in Marokko vertellen of de kwart-triatlon in Brugge.

Tot je doorvraagt.

En dan blijken die sportieve prestaties vaak al ettelijke jaren achter hun te liggen.

En eerlijk?
Zelf durf ik me hier ook wel eens schuldig aan maken. Dan hoor ik mezelf zeggen “dat ik graag paardrijd”.
Terwijl het in werkelijkheid al weer meer dan een jaar geleden is dat ik een paard van dichtbij heb gezien.

Je wint er niets mee

Dat is op zich niet erg, maar je wint er niets mee door jezelf te sussen met prestaties uit het verleden.
Want als man voelen we ons op ons best wanneer we groeien. We moeten voelen dat we morgen een beetje beter zijn dan vandaag.

Niet omgekeerd.

Als je wil dat je toekomst straffer is dan je verleden, moet je de waarheid onder ogen durven zien.

Door jezelf iets wijs te maken verandert er niets.

Helaas….

Helaas is het overlevingssysteem in ons reptielenbrein er op ingesteld ons te behoeden voor verandering.
Want verandering betekent risico.

En daarom belonen onze hersenen ons jammer genoeg wanneer we in het -veilige- verleden blijven hangen.

De kortetermijnbeloning van leven in het verleden is groter dan het oncomfortabele gevoel om actie te ondernemen.

Maar zo bouw je dus je eigen gevangenis! Comfortabel maar miserabel.

Durf die rauwe waarheid te omarmen.

Wie en wat ben je nu echt?
Is jouw lichaam momenteel een wapen of een hindernis in het bereiken van jouw doelstellingen als ondernemer?

Ga voor de spiegel staan. Kijk jezelf eens diep in de ogen. Omarm de rauwe waarheid.

Er is niets dat je meer vrijheid geeft dan leven zonder masker (ask me how I know… ).