geschreven door Annick

“Daar hebben wij geen tijd voor hoor meisje.”

Of hoe een slechtgezinde gehaaste papa met zijn korte antwoord aan zijn dochtertje eigenlijk een compliment geeft aan mij.

Als mama van 3 waarvan er 2 in hun afkoelingsweek zitten met de nodige internet- en andere uitdagingen en de jongste een creatieve carnavalsweek beleeft waarbij we ons niet eenmaal maar 5 keer verkleden weet ik wat de ochtendspits thuis kan betekenen.

Zet daarnaast de uitdagende en boeiende professionele taken als bedrijfsleider van onze gereedschappenhandel. Druk en drukte zijn me echt niet onbekend.

Zonder kleren de deur uit

Ik ben van nature niet de meest verstrooide persoon, maar tussendoor staat mijn hoofd bijna letterlijk op ontploffen, zou ik mezelf vergeten aan te kleden voor ik het huis verlaat en merk ik dat ik mijn to-do’s op mijn boodschappenlijstje aan het zetten ben of andersom.

En toch.
Toch lukt het om elke dag ook aan mezelf te denken.
Om op de rem te staan. Omdat het nodig is. Of gewoon omdat ik dat even wil.

Toch lukt het elke dag om tijd te maken voor mijn gezin. Om me niet op te jagen in huiswerk. Of om samen een spelletje te spelen, ook al roept die mailbox. Of om met de kinderen te koken al gaat dat veel sneller als ik alleen in de keuken sta.

Huisvrouw met te veel tijd

Dus ja meneer, ik zal er vanmorgen in uw ogen misschien uitgezien hebben als een “huisvrouw die niks anders te doen heeft dan haar kinderen naar school brengen met de slee” .
En toch is dat niet zo.
Weinigen onder ons hebben een zee van tijd, maar je kan wel kleine blokjes tijd maken in heel veel gevallen.

Je wagen 100 meter van het zebrapad parkeren i.p.v. erop, de slee uit je koffer nemen en 10 minuten tijd nemen om de kinderen naar school te brengen i.p.v. die 2 gehaaste minuten, maakt een wereld van verschil in mijn ervaring. Die 8 minuten “verloren” tijd in uw ogen, zijn 8 gouden minuten in mijn beleving.

En ja, misschien zal ik vanavond mijn laptop een 10-tal minuten langer aan hebben staan om die tijd terug in te halen. Maar de kans is niet echt groot. Want de energie die ik kreeg van die korte wandeling als rendier met een gelukkig kind op de slee geeft me vleugels.

Dichterbij dan je denkt

Zelf vergeet ik het ook wel eens, maar die vleugels, … daar zijn we zelf verantwoordelijk voor. Dus ik wens echt iedereen het besef toe dat we die paar minuten echt wel mogen grijpen en ervan genieten. Wie goed kijkt vindt die tijd wel ergens, meestal verstopt recht voor je ogen.

Dit moest ik even kwijt.

Have fun vandaag.

Annick