Vandaag evalueerde ik de voorbije 2 Warrior Weken.
Het waren de kleinste groepen ooit. 8 en 9 deelnemers ipv de gebruikelijke 16. Corona-naweeën weetjewel.

Het hield me wakker in april. Dat bleek, zoals wel vaker, nergens voor nodig.

 Hier zijn 5 dingen die ik de afgelopen weken leerde:

1. Als mensen zich niet kunnen verstoppen stijgen ze boven zichzelf uit (als je een veilige omgeving creëert).

2. Hoe kleiner een groep, hoe groter jouw vereiste inspanning voor een hoog gezamenlijk energieniveau.

Maar de ROI merk je wel meteen.

3. 20% van een groep zorgt voor 80% van de interactie & input.

Zonder jouw extra inspanning om de rest er actief bij te betrekken riskeer je dat dezelfde 1-2 personen permanent aan het woord zijn.

En je dus maar 1-2 meningen en ideeën van de 10 op tafel krijgt. Wie weet welke geniale input blijft er zo verborgen?

4. Je lijdt het meest om de angsten die je vreest. Wist ik al, maar ik had blijkbaar een reminder nodig.

Alle ‘wat als’-scenario’s, gebaseerd op het mogelijk negatief effect van die abnormaal kleine groepen, bleken totaal irrelevant en pure energieverspilling.

5. Een kleinere groep is niet per se een snellere groep: de tijd die voorzien is voor een opdracht wordt sowieso ‘opgesoupeerd’.

Als je van een kleinere groep een efficiëntere groep wil maken moet je daarom aangepaste (en dus mogelijk strakkere) deadlines geven.

 Hopelijk helpt dit je om meer inzicht in de werking van jouw team te krijgen.