Kurts verhaal: van stoere flik tot groeicoach

‘Mijn verhaal’ is één van meest gelezen pagina’s op de site.
Logisch ook, dat je wat meer wil weten voor je met me op avontuur gaat!
Want de wildgroei aan coaches, trajecten en retraites heeft helaas niet voor een stijging van de kwaliteit gezorgd.

Integendeel. Mijn bullshitmeter slaat regelmatig rood uit bij wat ik online tegenkom.

Je vindt zelfs al 25-jarige business coaches met een ondernemingsnummer van een jaar oud. Of leiderschapsexperts die nooit een team leidden. Laat staan dat ze ooit medewerkers in dienst namen.

Ze doen maar. We zien ze komen en vaak even snel weer gaan.

Ook al heb ik geen last van bescheidenheid, toch voelde ik me pas na meer dan 20 jaar ervaring deskundig genoeg om anderen te begeleiden. Op basis van mijn studies, mijn ervaringen en mijn in steen gebeitelde normen & waarden.

Niet op basis van een online cursus van één of andere Amerikaanse guru.

Waarom deed ik daar 20 jaar over?

Ik ben amper 16 en ik weet het al: ik word teamleader bij het Speciaal Interventie Eskadron van de Rijkswacht (nu DSU van de Federale Politie).

En niets of niemand zal me er van weerhouden. Ik ben vastberaden om de maatschappij veiliger te maken door jacht te maken op de gevaarlijkste misdadigers en gerechtigheid te laten geschieden.

Na een intense opleiding van 3 jaar in de Brusselse kazernes begint mijn droomcarrière écht. Door stages, scripties en het leiden van diverse operaties op het terrein heb ik ondertussen een beter beeld van wat het werk van de verschillende bijzondere eenheden inhoudt.

Ik voel dat een carrière bij de BOB (Bewakings- en Opsporingsbrigade) beter aan mijn verwachtingen zal voldoen.
Na de nodige ingangstesten en een bijkomende specialisatie-opleiding kom ik als één van de jongste teamchefs ooit bij de BOB Brussel-Asse terecht.

Deuren inbeuken en telefoons afluisteren

Het zijn intense jaren met complexe onderzoeken in het zware banditismemilieu van Brussel en Charleroi. Hold-ups op banken, overvallen op geldtransporten, ontvoeringen, schietpartijen…

Eind jaren ’90 en begin jaren 2000 wordt de Brusselse rand geteisterd door goed georganiseerde criminele bendes die een voorliefde hebben voor Kalashnikov’s, snelle Audi’s en Subaru Impreza’s en veel geweld.
Bankdirecteuren en geldtransporteurs worden zonder aanleiding neergeschoten “omdat dat de overval makkelijker maakt”.

Het zijn de hoogdagen van tigerkidnappings en homejackings. Ik word voor de leeuwen gegooid en leer in recordtempo de knepen van het vak.

Ik ben amper thuis. Da dagen zijn lang en de nachten heel kort.

Maar ik voel dat ik leef!

Verlamd en depressief

Ik maak snel carrière en ben trots op mijn team, onze resultaten en onze reputatie.

Tot ik (weer eens) over mijn lichamelijke grenzen ga. En mijn linkerbeen verlamd raakt door een verkeerde medische diagnose. Na een spoedoperatie aan mijn ruggegraat volgen maanden van revalidatie. Ik kan nog amper iets.
Mijn zelfvertrouwen en levensvreugde krijgen een serieuze knauw.

Helaas moet het ergste nog komen.

Wanneer ik na mijn revalidatie terug halve dagen kan werken, word ik op de eerste dag bij de baas geroepen. Hij heeft tijdens mijn afwezigheid mijn team “herverdeeld” onder andere teams. “Omdat dat in mijn afwezigheid efficiënter was”.
En hij ziet geen reden om die situatie terug te draaien. Met andere woorden: ik ben mijn team, waar ik jarenlang aan gebouwd heb, kwijt. Die klootzak pakt me op mijn zwakste moment.

Ik ben een vechter.

Dus vecht ik terug.

Maar de pijn, de onzekerheid over mijn lichaam na de verlamming, de operatie en revalidatie, het ingestorte zelfbeeld…. en dan nu die ondraaglijke onrechtvaardigheid. Het is te veel.

Mijn breekpunt is bereikt.

Enkele weken later stort ik in. Officiële diagnose: burn out. Maar eigenlijk is het een depressie met rouwsymptomen.

Want ik voel vrijwel onmiddellijk: mijn dagen als rechercheur zijn voorbij. Mijn droomjob is niet meer.
Ik kan –als wereldverbeteraar in hart en ziel- niet meer terug naar een systeem dat zo’n onrechtvaardigheid toelaat.

Het ondenkbare gebeurt.

Gerechtelijk commissaris Kurt Goossens, flik in hart en nieren, geeft tot groot ongeloof van de collega’s na 16 jaar dienst zijn ontslag.

De boeiendste reis van mijn leven

Door zelfonderzoek en coaching wordt 1 ding al snel duidelijk.
Ik zal mijn lot en werkomstandigheden nooit nog van iemand anders laten afhangen.

Ik besluit nooit nog voor een baas te werken.

En intuïtief voel ik dat ik wat meer van mijn vrouwelijke energie (zoals creativiteit) in mijn nieuwe job wil gebruiken. Na +16 jaar van quasi uitsluitend mannelijke energie ben ik op zoek naar wat meer innerlijke balans.

Dus word ik ondernemer in de creatieve online sector. In de eerste 6 maanden richt ik 2 bedrijven op.
Met alle gevolgen van dien:

• geen ervaring
• geen netwerk
• geen bestaand klantenbestand
• geen cashflow
• enkel schulden

Het is een pittige periode en ik voel al snel dat ik mezelf zal moeten heruitvinden om te overleven.

Steeds minder energie en motivatie

Omdat ik veel meer dan vroeger beroep doe op mijn “vrouwelijke” energie, en mijn mannelijke energie doelbewust naar de achtergrond verdring (ik vind dat ik die stoere flik niet kan gebruiken in mijn nieuwe carrière – het heeft me tenslotte naar een burn-out geleid) voel ik mijn natuurlijke kracht en energie afnemen.

Ik weet helaas niet wat de oorzaak was. Zó zelfbewust ben ik nog niet.

Ik stel wel vast dat ik mezelf steeds vaker moet oppeppen en motiveren, daar waar dit vroeger vanzelf gebeurt. Vanuit mijn innerlijke kracht, maar ook door te werken in een stoere mannenwereld. Waar weinig plaats is voor twijfels of onduidelijkheid.
Als je beslist een deur in te beuken, moet je die eerste trap geven met 100% overtuiging en alle kracht die je in je hebt.
Als je beslist een wagen klem te rijden, ga je dóór tot die wagen stilstaat en alle inzittenden gehandboeid op de grond liggen.

Ik voel dus dat er iets uit balans is en ga op zoek naar de oorzaken én de oplossing.

Een onuitputtelijke bron van kracht en energie

Ik lees meer en meer over vrouwelijke en mannelijke energie.
En hoe beide in elke man aanwezig zijn.

Mannen gebruiken hun vrouwelijke energie:

• als ze creatief zijn
• als ze begrijpend luisteren
• als ze empathisch zijn.

Ze spreken hun mannelijke energie aan:

• als ze doelen nastreven
• hun missie in de wereld zetten
• als ze grenzen stellen en ze uitgedaagd worden om ze te verdedigen.

Het wordt me hoe langer hoe duidelijker dat ik als flik te weinig aandacht had voor die vrouwelijke energie. Deels ook als overlevingsstrategie in een zwaar milieu.
Daarna heb ik als startende ondernemer te weinig aandacht voor die mannelijke energie. Ik denk verkeerdelijk dat dat niet samengaat met klantvriendelijkheid of met een status als sympathieke werkgever.

Het inzicht dat ik om opnieuw in balans te geraken het evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke energie moet herstellen veranderde alles.

Het is de start van een nieuw en opwindend leven.

Vanuit mijn onstilbare honger naar kennis en nieuwe inzichten investeer ik de daarop volgende jaren een klein fortuin in opleidingen, seminaries, boeken en coaching. Uit al die vergaarde kennis en informatie distilleer ik proefondervindelijk mijn eigen systemen en structuren.

Met vallen en opstaan ontdek ik mijn onuitputtelijke bron van kracht, motivatie en energie.

Deze innerlijke kracht naar buiten brengen bij onze deelnemers en die bron van kracht en energie vertalen naar hun meest authentieke stem is wat mij vandaag drijft om voluit te gaan als coach en mentor.

Omdat ik weet dat het onmogelijke mogelijk wordt als je jouw oerkracht terug vindt.